ระบายสี ในโลกกว้าง

สวัสดีค่ะ หนูหายไปนาน ค่ะ ช่วงนี้ ชีวิตได้พบเจอ ได้ผ่านเรื่องราว มากมาย ทั้งที่ดีเเละ ไม่ดี มีทั้งเสียน้ำตา หัวเราะ มีความสุข ทำให้หนูได้รุ้ว่า มันอยู่ที่ตัวเอง เเท้ๆ เลย รู้สึก เบื่ออาชีพ It support จังค่ะ ไม่ไหว กับคำว่ารักงานบริการ เอาใจคนอื่น หนูเริ่มไม่ไหวกับมันเเล้ว ไม่ใช้ว่า ไม่ดี เเต่ว่า หนูเหนื่อย กับการมาเอาใจคนอื่นๆ หนูอยากไปทำอย่างอื่นมั้งจัง เเต่ ความรู้ความสามารถทางด้าน อื่น น่าจะเป็น 0 เลย ก็เลยกลัว ไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทำอาชีพ อะไรดี จะไปเป็นข้าราชการ เงินก็ไม่พอใช้ มันหนักค่าเช่าห้อง เนี่ยเเละ ท้อแ้ท้จัง หลายวันมานี้ หนูไม่มีกะใจจะทำงาน อะไรเลย อยากอยู่เฉยๆ เเต่ความเป็นจริงมันก็ทำไม่ได้ ชีวิต คนเราก็ต้องดำเนินกันต่อไป หนูรู้สึกหมดหวัง ในอาชีพ IT Support ยังไงไม่รู้เลย หนูทำงานด้านนี้ มาเกือบ 2 ปี ยอมรับอย่างเต็มปาก ว่างานหนัก หรืออาจจะไม่เหมาะกับผู้หญิง หรือว่า เราไม่เหมาะกับอาชีพนี้ อยากผันตัวเองไปทำอย่างอื่น เเต่ ก็กลัวว่าจะทำไม่ได้ดี ไปอ่าน บทความให้กำลังใจ เลยอยากเอามาฝากกันค่ะ

กว่าที่เธอ จะไปถึง วันหนึ่งนั้น ก็ต้องฝ่า ต้องฟัน นานนักหนา
ผ่านความหวัง และผ่าน วันเวลา แต่ละเรื่อง ก็ผ่านมา จนราแรง

เธอต้องพร้อม เพียงพอ เพื่อต่อสู้ รวมความรู้ มากมาย จากหลายแหล่ง
เธออาจจะ มาดมั่น แต่หวั่นระแวง ในความคิด ขัดแย้ง ตลอดเวลา

เธออยู่ใน พันธนา แห่งหน้าที่ ในวิถี แห่งการ แสวงหา
เธออาจจะ หกล้ม หรือเหนื่อยล้า อาจปลื้มใจ ปรีดา ได้ทั้งนั้น

เธอต้องแบก ความหวังใคร อีกหลายคน จนสับสน บางช่วงของ การแข่งขัน
อยู่กับการ รอคอย วันต่อวัน อยู่กับความ ใฝ่ฝัน อันเลื่อนลอย

กว่าจะถึง วันที่ ดอกไม้บาน ถึงวันวาร แห่งโสม มนัสสา
เธอต้องใช้ เรี่ยวแรง ภูมิปัญญา รดต้นกล้า ให้เติบใหญ่ ให้แตกกอ

กว่าจะเติบ จะโต มาเป็นต้น กว่าจะยืน หยัดตน จนเป็นต่อ
อาจจะมี หลายที ที่เธอท้อ แต่บางที เธอก็ แกร่งเกินใคร

ถนนที่ นำเธอ สู่ดวงดาว สำหรับคน หนุ่มสาว ร่วมสมัย
เธอหวังว่า จะมี ช่อดอกไม้ เป็นบำเหน็จ อยู่ใน วันพรุ่งนี้

ขอฝากถึง คนหนุ่ม และคนสาว ที่จะก้าว อีกไกล ไปจากนี่
ฝากความรัก และความปรารถนาดี ให้เธอพบ ถนนที่ ไปดวงดาว

ขอบคุณสำหรับ กำลังใจ ขอบคุณสำหรับโลกใบนี้ ขอบคุณคนที่อยู่เคียงข้างหนูมาตลอด ขอบคุณค่ะ