ระบาย สี กับ โลก กว้าง ๆ

สวัสดีค่ะ วันนี้ เพิ่งมาลงบทความ เมื่อวันเสาร์ งานก็เยอะ user มีปัญหา คอมพิวเตอร์ ช้า ไม่ได้ดังใจ ต้องทำให้ได้ดังใจ user วันอาทิตย์ ก็พักผ่อน ไม่ได้เล่น คอมพิวเตอร์เลย รู้สึกว่า ให้ความสำคัญกับ คอมพิวเตอร์ เกือบจะ 24 ชม. ไม่มีเวลาดูเเลตัวเองเลย ตอนนี้ รู้สึกเบื่อกับงานประจำ เคยอ่านบทความ 1 เรื่องของเวลา คำนวณ ว่าตั้งเเต่ลืมตาดูโลก จนมาถึงวันนี้ เราใช้เวลาไปเท่าไหร่ กับอะไร ไปเท่าไหร่ ค่านิยมทางสังคมก็มีมากขึ้น ที่บ้านอยากให้รับ ราชการ เพราะเเก่ตัวก็สบาย ไม่ลำบาก เเต่ติดกับภาพลักษณ์ ที่ว่า การทำงานราชการ สบาย เเบบไม่ได้พัฒนาตัวเองซักเท่าไหร่ อีกอย่าง คิดว่า มีกำลังกาย กำลังสมอง น่าจะพัฒนาไปได้ไกล กว่าเป็นข้าราชการ ไปจนเกษียณได้ตำเเหน่งเท่าเดิม ตอนจบใหม่ก็คิดว่าจะรับราชการ เเต่พอดี ได้ทำงานเอกชนซะก่อน ก็เลย รู้ว่า มีอะไรหลายต่อหลายอย่าง ที่เราอยากรู้ อยากศึกษาค้นคว้า ก็เลย ทำงานด้านเอกชนมาตลอด ตอนนี้ ครบ 1 ปีกับการทำงานเอกชน ประจำ มองไปข้างหลังตอนนี้ เรายังไม่มีอะไรเลย ทั้งเงินเก็บ ทั้งสมบัติ ทำกินไปวันๆ ให้อยู่รอด เช่าหอมาก็นาน ไม่มีเงินเก็บไปซื้อบ้าน กับเขาซักที บางทีก็เหนื่อย ถามตัวเองว่า ทำไม ชีวิตเราไม่ดีสุดๆ มั้ง จะดีก็ดีไม่สุด กิเลส คนก็มีเเตกต่างกันไป ตอนนี้ อยากมีกิจการเป็นของตัวเอง ซักอย่าง ไม่อยากทำงานไปจนเเก่ อยากจะเกษียณตัวเองจากการทำงานตอนอายุ 28 ใช้ชีวิต ใช้เงิน มีครอบครัวที่มีความสุข อะไรก็ไม่เเน่นอน บอบกับตัวเอง ให้สู้ เกิดมาทั้งที ก็ทำให้สมกับความเป็นคน ที่พ่อ เเม่ ให้ชีวิต เรามา ขอบคุณ มะห์ ปะห์ ที่ให้ชีวิต ขอบคุณโลกใบใหญ่ ใบนี้ ที่สอนอะไรหลายๆ อย่างกับเรา ขอบคุณเพื่อน ขอบคุณ ทุกๆ ชีวิต ค่ะ